Plastic Tasjes Challange

Gister kwam ik op Facebook een mooie actie tegen. Meestal ben ik niet zo van de acties en deel en win dingen, maar deze past goed bij mij.

Het is de Plastic Tasjes Challange. De uitdaging is om een maand lang geen plastic tasjes aan te nemen in winkels of te gebruiken wat je nog hebt liggen aan plastic tasjes.

Als je je aanmeld krijg je een vierkante meter Noordzee. Die moet je schoon houden!

De opdracht is eigenlijk heel simpel, neem een boodschappentas mee. Zorg dat je een (opvouwbaar) tasje in je zak of handtas hebt zitten, dan hoef je ook geen plastic tasje aan te nemen.

Je kan er heel simpel een zelf naaien, heb ik ook gedaan, al meerder keren. Dit een een voorbeeld patroon tas. Al zou ik zelf niet een tas van nylon maken, maar van katoen. Bij voorkeur van gerecyclede stof. De tas rechtsboven is gemaakt van 2 kussenslopen van de kringloop.

Is het niet je ding om achter de naaimachine te kruipen? Geen tijd? Bij veel winkels verkopen ze ook simpele opvouwbare tasjes, al moet ik wel zeggen dat deze ook van nylon zijn.... 

Of je kan er één bij mij bestellen. Ik naai met liefde een tas met opberghoesje voor je, in de kleur die je wenst. Voor 3,50 euro inclusief porto.

Lieve lezers, kleine moeite, doe mee om een maand lang de dieren en het milieu voorrang te geven. Kleine moeite toch?

Inhaalslag?

Potverdikke, er is inmiddels weer zo veel tijd overheen gegaan sinds ik heb geblogd... Er is ook zo veel gebeurd sindsdien!

In februari vorig jaar heb ik me ziek moeten melden op mijn werk ivm te veel pijn tijdens het werken. En afgelopen zomer heb ik een leren leven met pijn traject van 16 weken gevolgd in een revalidatiecentrum. Een van de punten waar daaraan gewerkt werd was de terug keer in je eigen werk. En, dat wilde ik ook dolgraag, weer aan het bed staan. Daar heb ik tenslotte zo keihard voor geknokt, met 3 kinderen toch een hbo studie volgen is niet simpel, geloof me.
De afdeling waar ik normaal meestal werkte (ik had geen vaste afdeling als oproepkracht) zag het toch niet zitten dat ik daar kwam voor mijn re-integratie-traject, dus moesten we wat anders verzinnen. Dat werd de TBC afdeling, onder het mom van weinig zorg, dus weinig lichamelijke belasting voor mij. Ik begon met 2 ochtenden in de week, met het idee dat we dat hopelijk snel konden uitbreiden. Helaas, na 2 weken kon ik niet meer voor of achteruit van de pijn.
Ik moest helaas onder ogen zien dat ik niet meer als verpleegkundige aan het bed zal komen te staan, dat ik dat ook niet meer zou moeten willen....
Laat ik het kort houden en zeggen dat me dat wel wat traantjes heeft gekost!

Maar ja, ik moest wel wat gaan doen, aangezien ik toch al een lange tijd in de ziektewet zat.
In overleg met een arbeidsdeskundige hebben mijn leidinggevende en ik besloten iets heel anders te proberen. Sinds een paar weken zit ik achter de balie van het echocentrum. Ik heb nog steeds patiëntencontact, al is het veel vluchtiger. Ik werk nu 4 middagen in de week en het is me 100% meegevallen. Ik heb geen hekel aan mijn werk, al is het wel wat te simpel. Maar ik heb nu aangegeven dat ik er graag wat taken bij wil krijgen en daar wordt aangewerkt. Ook heb ik besloten dat als dit mijn voorland is, ik toch weer de schoolbanken in zal moeten gaan en een (verkorte) opleiding tot medisch secretaresse wil gaan volgen.
Dus, veel verandering...

Natuurlijk ben ik nog steeds veel bezig met dingen maken. Zo stond er in onze planning om met onze kinderen een drieweekse reis naar Amerika te gaan maken.  Mijn Disneyfreaks moesten en zouden het echte en oorspronkelijke Disneyworld zien. En alle andere disneyparken....
Maar voor de reis heb ik voor mijzelf een nieuwe tas genaaid met Amerika en Columbus voorop.

Ik heb er erg veel plezier van gehad en nog steeds gebruik ik hem dagelijks.

Ook ben ik nog steeds een grage bezoeker van kringloopwinkels, alsof dat zou veranderen.
Daar heb ik vorige week een prachtig beeldje gekocht. Een beeld van die serie stond al jaren op mijn verlanglijst. Ik had alleen verwacht dat ik een iets grotere zou kopen, ooit. Deze is ongeveer 4 cm hoog.

Een echt Nana beeld, van Niki de Saint Phalle. Zelfs met dit kleintje ben ik erg blij!!

Oh, en ons Summertje is natuurlijk al maanden weer uit het gips. En net toen wij hoopten even niet naar de dierenarts te moeten gaan met haar (we moesten elke week wel 1 of 2 keer met haar en haar gipspootje daarheen), werd madam krols... En dat besloot ze even te vieren met een heel mooi creme kleurig katertje. Ik geef toe dat er mooie kitten zouden zijn gekomen, maar een klein, niet volgroeid katje van 6 maanden met een nest, nee dat leek ons niet de bedoeling. Dus, weer naar de dierenarts voor sterilisatie. Ach ja, duur was ze toch al, haha. En de streken die ze uithaalt zijn onbetaalbaar!

Zo,voor ik voor deze keer er een eind aan brei (haak of naai), nog een fijne aankoop die ik bij de kringloop deed. Dit vrolijk rode mandje met olielampjes. Nadat ik ze stevig schoon heb gemaakt vond ik ze ook erg geschikt als vaas voor mijn tulpjes.

Ik beloof dat ik niet meer zo lang zal weg blijven uit blogland. Heb het toch wel een beetje gemist!!!

Lang geleden

Jaja, ook ik ben al lang niet actief geweest in blogland... Ik weet het, je leest het steeds op allerlei blogjes.
Maar het is zo'n rare en drukke maand geweest dat er blijkbaar geen energie over bleef om te bloggen.

Twee weken geleden is helaas ons bijzondere konijn Beer ineens ziek geworden. Hij ademde heel moeilijk en lag in het hok in plaats van buiten te spelen in de tuin. Dus gelijk naar de dierenarts met hem gegaan. Volgens haar was Beer niet zo ziek dat ze hem wilde opgeven. Dus, wij ook heel voorzichtig optimistisch, zou het dan toch zijn dat hij bij ons blijft?

Beer lag lekker in de huiskamer, in een bak van het (nood) konijnenhok. Hij was heel koud, dus legde we steeds dekens over hem heen, maar daar kroop hij onderuit. Gelukkig was Summer zo lief om tegen hem aan te kruipen en hem zo warm te houden.
Helaas liet hij 's avonds heel duidelijk merken dat het genoeg was. Hij liet zijn medicatie zo weer uit zijn bek lopen. Dus heb ik hem mee naar boven genomen toen wij naar bed gingen. Hij stond in zijn bak naast mijn bed met een kruikje onder zijn buik.
In de loop van de nacht werd hij heel onrustig en heb ik hem maar bij me in bed genomen. Als hij tegen mij aan lag was hij rustig. Zodra ik aan zijn ademhaling hoorde dat het niet lang meer ging duren hebben we Muis ook bij ons in bed gehaald. Zo is ons lieve, bijzondere, enorme Beertje tussen mij en Muis in bed overleden.
Het is nu twee weken geleden en ik kan dit nog niet schrijven zonder in tranen te zijn. We missen hem vreselijk. En Maya en Rosie, zijn dames, ook. Ze lijken er maar niet aan te kunnen wennen dat hun lieve vriend en beschermer er niet meer is...

Afgelopen maandagochtend konden we helaas weer hals over kop naar de dierenarts. Dit keer met Summer.
Ze rende over het aanrecht en gleed uit. Tijdens haar val is haar pootje in een handgreepje van een la vast komen te zitten. Dus er lag een gillende kitten volledig in paniek op de grond.
Ze trok haar pootje zo hoog op dat ik bang was dat haar poot uit de kom lag, dus hebben we har heel strak in handdoeken gewikkeld om te stabiliseren.
We waren eerder dan de dierenarts bij de kliniek en tijdens het wachten was Summer in mijn armen in slaap gevallen. Zo veel vertrouwen...
Zodra de dierenarts er was konden we met haar naar binnen en daar werd al gelijk duidelijk dat het niet uit de kom was, maar haar voet gebroken. Dus gelijk een pijnstiller gegeven en wachten op de foto. We moesten haar achterlaten. Dat vond ik zo naar!
Maar gelukkig belden ze al snel dat het inderdaad gebroken was en vroegen ze of ze haar onder narcose in het gips mochten zetten. Ja natuurlijk!! Zijn er serieus mensen die hun dier pijn laten lijden???? Ja dus...
Al snel mochten we haar ophalen.
Ons drukteschoppertje heeft er helemaal niks van geleerd. Ze is nog steeds een klim en klauter monster, die nu ook nog eens boos is dat ze NIET naar buiten mag! Op woensdagochtend kwamen we beneden een daar zat Summer naast haar gips.... Dus weer naar de dierenarts voor nieuw gips.
Gelukkig kon het dit keer met een roesje en mocht ik erbij blijven en gelijk weer mee naar huis nemen.
Nu slaapt ze in de (nood) konijnenkooi in onze slaapkamer en ligt ze overdag veel op ons bed. Daar is het rustig en gaat ze niet achter Amara of Pucca aan rennen. Maar we zullen blij zijn als het gips er over 2 weken vanaf mag.... En Summer nog veel meer, want dan mag ze weer buiten spelen!

Afgezien van alle drukte met de dieren ben ik heel druk geweest de afgelopen maanden met produceren. Nog net geen massa productie, maar het komt in de buurt.
Veel uren achter de naaimachine gezeten, veel gehaakt en gemaakt.
Want, ik heb sinds 2 dagen een kast gehuurd bij de winkel Mijn Tafel.

Heel spannend, wat er gaat verkopen. Muis heeft ook veel 3d-kaarten gemaakt en ook die hebben we erbij in de kast gezet. Nu is het afwachten.
Het leuke is dat ik via de computer kan volgen wat er is verkocht. Alles heeft een code op het prijsstickertje staan en met die code kan ik zien wat het is dat verkocht is.
Het eerste dat weg was, was mijn medicijnkastje. daar had ik gaatjes in geboord een een rood kruis op geborduurd. Verder is nu wat klein spul verkocht. We zullen zien....

Cowl

Met name op Facebook zag ik zo veel mooie cowl's voorbij komen dat ik het toch ook een keer moest proberen.

Ik had nog genoeg wol liggen en koos uiteindelijk voor gemêleerde wol met glittertjes van de Lidl.

Heel simpel haakwerkje, in een paar uurtjes klaar. Daarna knoopjes eraan naaien en toen vond Summer dat het een heerlijk plekje voor haar was om in te gaan wonen....

Tja, snap ik best, maar hij is toch echt voor mij, voor als het ooit weer koud gaat worden. Al genoot ik gister heerlijk van de warme dag!

Het eindresultaat...  Simpel, maar heerlijk warm en erg vrolijk.

Gister laat in de middag kwamen Manlief en Muis met al haar spullen weer terug vanuit Roeselare. Ze woont dus nu weer (tijdelijk) thuis. De kar met spullen staat nog voor de deur, vandaag alles uitpakken en uitzoeken. Wat moet hier blijven en wat kan opgeslagen worden. Gelukkig heeft mijn overbuurvrouw Ina een garagebox, waar we wat troep in kwijt kunnen. Muis heeft immers hier in huis niet haar eigen potten en pannen nodig...

Het zal dus nog een drukke en vermoeiende dag gaan worden.

Krukje

Een paar weken geleden kocht ik bij de kringloop dit oude krukje.

Ik twijfelde of ik hem alleen zou schilderen of helemaal zou veranderen. Maar nadat ik hem schoon maakte met water en zeep wist ik heel zeker dat die biezen eraf moesten. Wat een stank!!! Ik denk dat ze een keer eerder al nat waren geweest, want ze waren toch vies...

Summer "hielp" me met het verwijderen.

Daarna een plankje erop gemaakt en daar weer een dikke laag schuimrubber boven op.

Ik heb een hoes gehaakt van dubbel dikke Saskia van de Wibra en daar uiteindelijk nog met de zelfde wol een roos erop geborduurd in kruissteek.

Het was wel even werk, maar ik ben er zo blij mee! Zo kan dat oude krukje nog wel weer een tijdje mee.

Gebonden

Tja, met een jongen die niet zo veel kan, of beter gezegd, niet zo mobiel is, ben je redelijk aan huis gebonden.
Gelukkig heb ik afgelopen maandag mijn revalidatie afgesloten en hoef ik nu niet meer twee keer per week naar het revalidatiecentrum. Maar ja, nu zitten Vogel en ik samen thuis....
Hij woont op de bank, met zijn voet omhoog. Daar kijkt hij tv, speelt met lego, laptop, boerderijmini's (van de Appie), leest, eet, drinkt en verveelt zich...
Gister hebben we ook nog maar een rolstoel geleend bij het uitleencentrum. zodat ik hem mee naar buiten kan nemen. Want met die krukken is hij (nog) niet zo erg handig. Maar jeetje, stel je voor dat ze die rolstoelen ook gebruiksvriendelijk zouden maken.... Het duwt toch zwaar!!!

Maar genoeg geklaagd!
Ik heb de afgelopen week ook nog wel wat kunnen maken, gelukkig. Voor mijn lieve vriendin, die afgelopen weekend 40 werd, haakte ik op haar verzoek een lange, zwarte sjaal, die meerdere keren om haar nek kon. Ach, toen maakte ik er gelijk nog maar een paar vingerloze handschoentjes bij volgens het patroon van ing-things.

Ook naaide ik, hoe kan het ook anders, nog een tasje. Deze maakte ik met twee verschillende kussenslopen van de kringloop.

Tot slot wil ik toch nog even bedelen... Niet voor mijzelf hoor! 

Muis gaat komende zondag abseilen, hier op de Grote Markt in Groningen. Dat doet ze om geld in te zamelen en aandacht te vragen voor Pink Ribbon en natuurlijk omdat het een superleuke kans is om zoiets te doen!

Nou moet je je minimaal voor 100 euro laten sponseren om naar beneden te mogen gaan aan een touwtje. Dat heeft ze gehaald, maar ze had eigenlijk als doel gesteld om 150 euro in te zamelen.

Dus, lieve, lieve volgers, lezers en mede bloggers, wie oh wie kan er een paar euro missen voor een goed doel?

Dit is Muis haar persoonlijke sponsor pagina bij Pink Ribbon: KLIK

Wat een week....

Al maanden ben ik in de revalidatie hard aan het werk om een nieuw evenwicht te vinden tussen inspanning en ontspanning. Dat is makkelijk gezegd en heel moeilijk te doen!
Ik ben door ons leven met onze bijzondere jongens getraind in doorgaan, doorgaan en rennen, rennen, rennen en ineens zei mijn lijf STOP!
Ik heb nu geleerd dat ik mag stoppen met rennen.... Geloof me, dat is niet makkelijk (geweest).
En één van de doelen was om mij weer te helpen om mijn werk weer te kunnen doen.
Helaas lijkt het erop dat ik toch ander werk moet gaan zoeken, of dat ze binnen de organisatie ander werk voor mij moeten gaan vinden. Aan het bed staan zit er voor mij, helaas, niet meer in... Te zwaar werk, te veel tillen, trekken en te veel lopen.
Dus, nu weer gesprekken bij de bedrijfsarts en bij een arbeidsdeskundige om te gaan inventariseren wat ik wel en niet kan. Dan kan er gezocht worden naar werk wat ik wel kan.
Deze beslissing ging met de nodige tranen gepaard. En er zullen vast nog wel wat tranen vloeien voor ik me neer kan leggen bij deze ongewenste carrière-switch.

Het gesprek op mijn werk was op donderdag. Op vrijdag bleek dat Muis niet meer verder wil met haar opleiding in België. Het leersysteem is zo anders dan hier in Nederland dat het haar toch echt zwaar valt. Dus het eerste jaar moest ze overdoen. Helaas bleek dat ze meer moest herkansen dan ze dacht en toen zakte (niet geheel onterecht) de moed haar in de schoenen.
Dus, we hebben over een paar weken weer een kind meer in huis, met alle gevolgen van dien. Naaikamertje? Tja... ik zal de studeerkamer moeten gaan delen met Manlief. Vogel gaat weer verhuizen en Muis kan dan weer op zolder gaan wonen.

En als sluitstuk van de week vierden we gister Kabouter's 23e verjaardag. Een heerlijke, zonnige dag. Lekker in de tuin, gezellige visite en familie. Na een fijne dag samen gegeten en de kinderen gingen nog even buiten op de trampoline springen. En daar ging het mis....
Vogel kwam neer op de voet van zijn neefje en zijn enkel klapte om. Neefje blauwe voet en Vogel had een soort struisvogelei op zijn enkel...
Mijn schoonzusje is huisarts en die was het met mij eens dat het gebroken of gescheurd moest zijn. Nichtje bevestigde dat ze iets had horen kraken. Tja, dan maar naar het ziekenhuis.

Dat werd een lange, lange avond wachten! En inderdaad, hij heeft zijn enkelbanden afgescheurd, inclusief een stukje bot. Nu een weekje gips en pootje omhoog! Rond hupsen op krukken is erg moeilijk, maar in huis nog wel te doen. Morgen toch maar een rolstoel halen, zodat hij ook naar buiten kan.

Het is me wel een week geweest... Nu is het wel weer genoeg!!